Donderdag 22 april

Gisteren een dagje op zee en weeral geluilekkerd.
Vandaag aankomst in Costa Rica. We hadden een excursie geboekt die een hele dag in beslag zou nemen. Eerst een bezoek aan het Costaricaans regenwoud. Onze gids Max, was een gepassioneerd verteller, zowel over het woud en de Tarcoles rivier als over de geschiedenis van zijn land. Maar eerst het regenwoud. Eerst zijn we met een luchttram door het hooggebladerte gegaan. Ideaal om de verschillende groeiwijzes van planten en bomen te leren en hoe ze zich tot elkaar verhouden en de verschillende dieren die er zich in thuisvoelen. Veel gezien, maar het was zeer moeilijk om er fotos van te nemen.
Daarna werd ons een ecologische lunch aangeboden, waarna we nog een begeleide wandeling in het woud hebben gedaan.Dat was veel interesanter, ook qua uitleg en practische ervaring. Wij levendoor Max tenslotte toch ook op grond....
Daarna zijn we vertrokken voor een boottrip op de Tarcoles rivier, Max, die ons later vertelde dat hij een vogelspotter en -teller is op vrijwillige basis voor de nationale natuurvereniging, wist ons te boeien door zijn enorme kennis over de vogels. Ons stuurmannetje, amper iets ouder dan 20 jaar, werd door Max geprezen om zijn stuurmanskunst en opmerkingstalent. Niets was minder waar!! Die jongen zag gewoon ALLES. Een Grijze waterschildpad tussen de grijze, in het water hangende wortels van de bomen, geen probleem! Een klein, hoofdzakelijk groen gekleurd vogeltje tussen het gebladerte, geen probleem! Die jongen had haviksogen! De Tarcoles rivier wordt ook de krokofillenrivier genoemd, en we hebben ook gezien waarom, die rivier is er gewoon vergeven van. De locale inwoners beschouwen die als hun huisdieren, en de grootste exemplaren kregen zels een naam van hun, al naar gelang de gebeurtenissen van die periode, De oudste (ong.120 jaar en 5m. lang, noemt Tornado, zijn vrouwtje, Monica (naar Lewinski), en we hebben ook nog o.m. Fidel (naar Castro).
We zijn dan ook een mangrove ingevaren, en daar merkte onze jongen met haviksogen een vogeltje op tussen de in het water hangende wortels. Max, onze gids, was het delirium nabij. Het moest een, voor Costa Rica en voor het hele continent een uiterst zeldzaam exemplaar zijn geweest. Enfin, we hebben een uiterst leerzame, ontspannende en toch boeiende dag beleefd, en dit alles met temperaturen rond de dertig graden en een drukkende vochtigheid. Bij aankomst op de pier, zijn we nog een stukje terug de pier afgewandeld, om er in het stadje wat rond te wandelen. Het was al valavond en uit de vele bars klonk er overal ritmische muziek uit de boxen. Zalig, hierbij voelen we ons in ons sas. Nog een mooie foto van ons schip bij nacht genomen, en na een uitstap van meer dan 10 uur, moe maar voldaan terug aan boord gegaan. Onze kleren lekten uit van het drukkend weer, maar na een verfrissende douche waren we er weer (niet helemaal) bovenop. Nog eventjes lekker à la carte gaan eten, maar daarna was onze pijp uit en zijn we als een blok in't slaap gevallen.

Frank