Terug een dagje op zee. We stomen richting Cabo San Lucas, een stadje gelegen op de het uiterste topje van het westerse schiereiland van de mexicaanse kust. Vandaag zo'n beetje van alles niets gedaan. Goed gerust vooral. Om 10h00 was het brunchtime. Tijdens iedere cruise wordt dit gedaan. Dan worden er mooie plateau's gemaakt met van alles en nog wat, van het gewone omeletje dat voor je ter plekke wordt klaargemaakt, over pannekoeken en scampi's en oesters tot zelfs stooflees aan toe. Die amerikanen, die vreten gewoon alles op ieder moment van de dag. Het is er dan ook bij velen aan te zien. Overgewicht dat het niet mooi en gezond meer is. Het aantal personen in een rolstoel of met een wandelstok is hier aanzienlijk, en de meesten door obesitas! Na de brunch gewoon wat geluilekkerd in het zonnetje op het dakterras. 's Avonds was het weeral "formal night". Dan moet je afgeborsteld en opgetiept aan tafel gaan. Een das is de minimum verplichting en die amerikanen vinden dat tof, veel bling bling en nog meer glitter. Deze (derde) formal night hebben we overgeslagen, te veel is te veel. Rustig boven van het buffetje gegeten. Daarna zijn we naar de show gaan kijken. Deze was de moeite waard. Het was een mooi opgezette broadwayshow. Daarna nog naar het casino geweest, en weeral gewonnen. Van 50$, 100$ gemaakt met blackjack. Een mens slaapt daar beter van......
Woensdag 28 april
Aankomst in Cabo San Lucas. Inderdaad, weeral te vroeg voor mij. De boot moet hier in de baai blijven liggen want hier is geen aanlegkade. Met de reddingssloepen worden we naar de haven gevaren.
Vandaag hadden we ons ingeschreven voor een jeeptocht in de woestijn en een bezoek aan daarin twee dorpen. Maar door allerlei misverstanden en getreuzel, was de sloep voor deze uitstap al weg, We konden alleen nog maar kiezen voor een andere uitstap. We hebben dan gekozen voor een buggy rit door de duinen met bezoek aan mooie verborgen baaien en een rit door een uitgedroogde rivierbedding. Martine was eerst een beetje pised off maar her beviel haar wel naderhand. In de rivierbedding kregen we volop de kans om er op los te driften en te slippen en ook om serieuze hellingen op- en af te klimmen. Al met al hebben we ons nog goed geamuseerd, alleen was het zand overal ingekropen. Onze kleren zagen grauw en grijs, en ons haar stijf. Later terug op de boot hebben we ons lekker in de aquaspa gelegd, zodat al het zand overal van tussen werd gepulseerd. Dan kreeg Martine een aanval shopgoesting voor we aan tafel zijn gegaan. Daarna vlug ons bed in want we waren wel moe....
Donderdag 29 april
Het einde nadert. Vandaag weer een dag op zee, maar deze komt goed van pas. Er moeten allerlei formaliteiten vervuld worden en papperassen ingevuld worden om het ontschepen vlug en vlot te laten verlopen morgen. De zee is zeer onrustig en onstuimig, met golven tot 3 meter en een felle wind. De boot gaat zijn gangetje op de golven. Hoofdzaak vandaag: alles inpakken, want de valiezen moeten vanavond op de hall gezet worden zodat de crew ze kan oppikken en schikken bij het ontschepen. Want één ding heb ik wel geleerd hier. Iedere klant, van de kleinste tot de grootste kamer, MOET tevreden zijn!! En daarvoor gaan ze ver, heel ver. Zo vlot ze hier de prijzen in de shops e.d. naar boven valuen, zo vlot annuleren ze aangerekende bedragen voor diensten indien je niet tevreden bent over die geleverde dienst. Enerzijds, heb ik spijt dat het weeral afgelopen is, maar anderzijds.....man
man man, die amerikanen, die zijn gewoon zot! Voor mij effe geen yankee's meer.....
Waarschijnlijk is dit het laatste artikel. Misschien nog eentje vanuit San Diego, maar dit is niet zeker.
Bedankt om dit te volgen en,
Tot in België,
Martine & Frank
